7 IX 2012 Cuzco. Muzeum Roślin Leczniczych, czyli odlot bez skrzydeł

Dziś, po powrocie z Drogi Inków i z góry Machu Picchu, bardziej ulgowy dzień. Znów jesteśmy w Cuzco i idziemy do istniejącego od niedawna Muzeum Roślin Leczniczych. To jedna z nielicznych placówek tego rodzaju na świecie, a jedyna w całej mówiącej po hiszpańsku Ameryce Łacińskiej.

Rośliny lecznicze, od czasu pierwszych kontaktów z nieżyjącym już polski salezjaninem, o. Edmundem Szeligą, bardzo mnie pasjonują. Nic więc dziwnego, że wizyty w nowym muzeum w Cuzco nie mogłem sobie odmówić.

Jedna sala poświęcona jest liściom koki (o koce - jak się okazuje - pisał nawet Zygmunt Freud!), druga tytoniowi, jeszcze inna chininie. Jest też osobny dział na temat kaktusa San Pedro - słynnej, halucynogennej roślinie z północy Peru, jak rownież ayahuasce (Banisteriopsis caapi) - lianie z puszczy, która Indianie amazońscy uznają za wielką swiętość.

Właśnie ayahuaska z całego muzeum interesuje mnie najbardziej. Wielokrotnie miałem okazję doświadczać jej działania w praktyce - na wlasnej skórze i duszy. To owe, momentami dość ekstremalne przeżycia, doprowadziły mnie do przekonania, że w ayahuasce swoje źródło i początek ma mit o Złotym Mieście - Eldorado. Że owe Złote Miasto, przed oczami Indian pojawiało się właśnie po tym, jak wprowadzali się oni w trans po zażyciu ayahuaski. Wtedy wszystko nagle stawało się złote i mieniące się tajemniczą, metaliczną poświatą, i tylko spragnieni złota hiszpańscy konkwistadorzy tubylcze opowieści o Złotym Mieście rozumieli dosłownie. Wszak (z chciwosci) tak rozumieć je chcieli.

(Hipoteze na ten temat dokładnie opisałem w książce „Tajna misja Eldorado”, która w roku 2005 ukazała się nakładem oficyny Tower Press. Wszystkich zainteresowanych do niej odsylam.)

Przed Muzeum Roślin Leczniczych w Cuzco.

Na kolejnych 7 zdjęciach ułomna próba oddania tego, co można zobaczyć, gdy wypije się odwar z Banisteriopsis caapi - ayahuaski.